Hoe ziet de ideale eettafel eruit van iemand die haar leven aan de schoonheid wijdt? Serax vroeg het aan creative director en kunstenaar Louise Mertens. Haar antwoord: een Japans geïnspireerd spektakel dat refereert aan het mysterieuze leven in de onbereikbare dieptes van de wereld.
Stel jezelf even voor.
“Ik ben Louise en exact tien jaar geleden heb ik mijn gelijknamige studio opgestart waarmee ik in de eerste jaren grafisch ontwerp, fotografie en beeldende kunsten vermengde tot één geheel. De laatste jaren schipper ik tussen autonome kunst en jobs als creative director. Kortom: soms zit ik een dag in mijn studio te schilderen, een andere dag sta ik in de fotostudio een fototeam aan te sturen. Een dik jaar geleden heb ik België ingeruild voor Portugal. Nu woon ik samen met mijn partner en zoon in het groene Aroeira op 35 minuten van Lissabon en op vijf minuten van de zee. Eigenlijk bestond het initieel plan erin om naar Bali te verhuizen. Toen we op het punt stonden om dat te doen, knaagde het. De afstand tot onze familie zou te groot zijn. Portugal was onze tweede optie. Omdat we bleven twijfelen hebben we op een gegeven moment gewoonweg een deadline opgesteld: over twee maanden vertrekken we.” (lacht)
Je houdt er een opmerkelijke en zeer persoonlijke stijl op na. Kun je die beschrijven?
“Het belangrijkste facet van mijn werk bestaat erin dat ik digitale en manuele technieken in elkaar verweef. Ik heb altijd al geworsteld met de keuze tussen beide. Je moet weten, al heel vroeg in mijn kindertijd had ik een Macintosh computer tot mijn beschikking, zo eentje met een zwart scherm en witte letters. Mijn ouders, beiden architect, hadden deze gekocht voor hun werk. Dat apparaat heeft mijn leven veranderd. Iedere dag na school moést ik er gewoon op werken. Gedurende mijn jeugd heb ik de hele evolutie van grafische software op de voet gevolgd en ben ik als jongeling meteen gesprongen op de eerste versie van Photoshop. Hierdoor heb ik een grote affiniteit met digitale software. Toch houd ik minder van honderd procent digitaal gegenereerde beelden en vind ik dat we manuele technieken moeten blijven omarmen. En dus ben ik deze twee werelden beginnen samenbrengen. Vandaag de dag start ik meestal met verf of andere materialen die ik fotografeer en transformeer tot een digitaal beeld dat ik vervolgens afdruk. Op die afdruk pas ik dan opnieuw weer analoge technieken toe. Dat experiment leidt tot onverwachtse resultaten. In de interpretatie van zogenaamde toevalligheden en fouten zit voor mij de grootste schoonheid.”
Images by Floor Windels
Ik heb het gevoel dat we met deze beschrijving van je werk naadloos aansluiten bij de Droomtafel die je voor Serax heb gemaakt. Klopt dat?
“Absoluut. Serax heeft me eerst en vooral een complete artistieke vrijheid gegund en daar hecht ik een groot belang aan. Zoals gezegd, er moet ruimte zijn voor het toeval. Concreet heb ik verschillende objecten uit de rijke serviescollecties van Serax vertaald naar abstracte, digitale ontworpen vormen die ik op een canvas heb gedrukt. Daaraan heb ik vervolgens dikke verfstroken en keramieken objecten toegevoegd. Alle vormen lijken te zweven in de ruimte. Zo ben ik erg gefascineerd door het heel erg grote en het heel erg kleine: zowel het heelal als het leven op cellulair niveau.”
Met welk servies van Serax ben je aan de slag gegaan?
“Met de collectie La Mère van Marie Michielssen. Haar vormentaal doet me denken aan die van Japanse ontwerpers. Zelf heb ik er drie maanden verbleven en koester ik enorm de esthetiek van dat land. Ook heb ik altijd de puurheid en de eenvoud van de Japanse esthetiek nagestreefd. Als ik de weg even kwijt ben dan denk ik bij mezelf: wat zou een Japanse ontwerper doen? Wat zou hij schrappen? Ook gebruiken zij in hun lakwerk vaak glanzend zwarte en dieprode tinten die gecontrasteerd worden met een hemels wit.”
Door de dikke, donkere verflagen baadt jouw droomtafel inderdaad in een mysterieuze, Japanse sfeer. Kun je die drang naar donkerte verklaren?
“Al jaren ben ik op zoek naar iemand die me dat zou kunnen verklaren.” (lacht) “Vaak wordt mijn werk als duister omschreven maar dat klinkt me te negatief. Misschien dekt het woord ‘diepte’ beter de lading. De diepste diepten van de wereld fascineren me; voor de mens onbereikbare dieptes onderwater of in het universum. Ik kan uren kijken naar een documentaire over het leven op de bodem van de oceaan. Dan zit ik in een andere wereld, ver weg van de realiteit. Die wereld probeer ik in mijn werk te berde te brengen.”
Is jouw droomtafel een ode aan de rust?
“Mijn Droomtafel is een erg persoonlijke reflectie op mezelf. Omdat ik een erg chaotische persoon ben, voel ik me steeds aangetrokken tot rust. Ik trek me graag terug. Vandaar dat ik aan de kust in Portugal woon. Nu, dit betekent niet dat ik niet graag op een zaterdagavond gezellig tafel met vrienden bij een goed glas wijn. Wel zul je bij mij thuis een zwart tafellaken aantreffen. De tafel is vaak al zo druk. Zwart maakt het rustiger.”
Ben jij creatief en geïnteresseerd in het cureren van je eigen droomtafel? Neem contact met ons op via hello@serax.com.
